 |
|
zgniły zapach rozkładających się promili
|
|
|
|
Jeśli choć trochę mnie rozumiesz, doskonale zdajesz sobie sprawę z tego, że od takiego rodzaju smutku się nie ucieka. Szukasz go przez większą część życia, a później uczysz się długo, by nie umrzeć bez sensu jak zwierzę, w przypadkowym miejscu, czasie, w połowie drogi…
|
|
|
|
A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć.
|
|
|
|
Już nie pamiętamy, prawda?
Już nie usłyszymy od siebie nawzajem żadnego z tych słów, które niejednokrotnie pomiędzy nami padały.
Już za sobą nie tęsknimy, prawda?
Bo i po co, za czym? Nie warto.
Już się o siebie nie martwimy, nie chcemy wiedzieć co u nas słychać, praktycznie nic o sobie nie wiemy, znowu.
To co się wydarzyło wydaje się być tak odległe, że aż nierealne, prawda?
|
|
|
|
"Prawda jest taka, że czasem patrzymy na kogoś i przestajemy go kochać , bo zacząl lubić musztardę.
A czasem trafia się taki ktoś, kto zawodzi nas najmocniej na świecie, a my chcemy być przy nim."
|
|
|
|
-Tylko miłość może mnie uratwać
-A mnie miłość zniszczyła
|
|
|
|
“ Nie chcę już więcej czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie. ”
|
|
|
|
Przyzwyczajamy się do cierpienia i to nas wykańcza.
|
|
|
|
nigdy nikomu nie umiałam dać spokoju. Sobie też.
|
|
|
|
Czasem żałuję że los nie pisze życia ołówkiem.
|
|
|
|
wszystko i wszyscy.
ważniejsze ode mnie, wiem.
|
|
|
|
A wtedy ? przytuliłam się do jego ogromnej bluzy , poczułam ten cholerny zapach perfum , które tak uwielbiałam i wiedziałam , że on jest cały mój . że należy do mnie , choć jak ujął to pezet : to nie kwestia posiadania .
|
|
|
|
Dodaj komentarz
