 |
|
życie jest dziwką, nie czekaj, ty nią jesteś.
|
|
|
|
nie przepraszaj, mam to w dupie, przeproś siebie.
|
|
|
|
on nawet jak na mnie krzyczał, zdrabniał moje imię.
|
|
|
|
miałam dzisiaj wenę twórczą i narysowałam jego portret. rysowanie penisa, zwanego potocznie "chujem", nie jest wcale takie trudne.
|
|
|
|
pamiętasz, kiedyś uczyłeś mnie kochać. co jest? dziś sam nie potrafisz?
|
|
|
|
słowo "kurwa" może pełnić w zdaniu rolę przecinka, kropki. może wyrażać swoje emocje. moje "kurwa" najczęściej jest określeniem twojej dziewczyny, chłopcze.
|
|
|
|
co z tego, że zerwiesz i podrzesz jego zdjęcie wiszące u mnie na drzwiach. z serca mi go, mamo, nie wyrwiesz.
|
|
|
|
nadam sobie prawo do palenia papierosów i używania wulgaryzmów, pewności siebie ponad normę i nienoszenia stanika. będę się chwalić swoimi majtkami i zdzierać obcasy na nierównych chodnikach. jeśli najdzie mnie ochota, nie dopnę ostatniego guzika w tak skąpej bluzce i upiję się do cna. nie pogardzę też głośnymi napadami histerii i piciem wina w piaskownicy o piątej piętnaście nad ranem. jeśli tylko będę chciała. a potem i tak całą winę zrzucę na ciebie.
|
|
|
|
byłeś czuły, kochający, delikatny. a teraz chyba ci się baterie wyczerpały.
|
|
|
|
zjebałeś to czego nie powinieneś. kiedyś jeszcze mówiłeś to kurewskie - "kocham". a teraz? teraz potrafisz tylko odpierdalać obraźliwe teksty w moją stronę. kim ty chuju jesteś? jest mi wstyd. wstyd, że kiedyś z tobą byłam. i najchętniej cofnęłabym czas o to jebane pół roku.
|
|
|
|
kiedy nawiedzają mnie myśli o tobie, mój środkowy palec pnie się w górę, język chce puścić wiązankę przekleństw i nadchodzi ta nieodparta ochota, żeby wziąć czarną farbę z piwnicy i drukowanymi literami wyjebać na ścianie w najbardziej widocznym miejscu: "FUCK YOU, YOU FUCKING FUCK!".
|
|
|
|
poprosiłeś mnie byśmy poszli na cmentarz. zaprowadziłeś mnie na grób jakiegoś chłopaka. po dacie widziałam, że zginął młodo. usiadłeś na ławce i zacząłeś płakać. ty, ten twardy facet, który nie potrafi ukazywać uczuć, zaczął płakać. usiadłam obok ciebie, "kim był?" - spytałam. pokazałeś mi bliznę na brzuchu po ranie kłutej. znałam ją dobrze, ale nigdy o tym nie mówiłeś. "to mój przyjaciel. on miał sześć takich, za mnie, rozumiesz?" - powiedział. nie rozumiałam, ledwie mówił. nigdy nie widziałam by coś tak przeżywał. "byłem bardziej pijany, nie miałem siły by się bronić. obronił mnie, zasłonił własnym ciałem. teraz rozumiesz? zgarnął moje kłucia. ja powinienem tu leżeć" - wydukał. patrzyłam na niego przerażonymi oczami. mocno go przytuliłam, nie mówiąc nic. doszło do mnie, że mogło go tu nigdy przy mnie nie być, a jednocześnie nie mogłam wyjść z podziwu odwagi jego przyjaciela, który obronił go własnym ciałem. wtedy zrozumiałam co to prawdziwa przyjaźń.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
