|
poprosiłeś mnie byśmy poszli na cmentarz. zaprowadziłeś mnie na grób jakiegoś chłopaka. po dacie widziałam, że zginął młodo. usiadłeś na ławce i zacząłeś płakać. ty, ten twardy facet, który nie potrafi ukazywać uczuć, zaczął płakać. usiadłam obok ciebie, "kim był?" - spytałam. pokazałeś mi bliznę na brzuchu po ranie kłutej. znałam ją dobrze, ale nigdy o tym nie mówiłeś. "to mój przyjaciel. on miał sześć takich, za mnie, rozumiesz?" - powiedział. nie rozumiałam, ledwie mówił. nigdy nie widziałam by coś tak przeżywał. "byłem bardziej pijany, nie miałem siły by się bronić. obronił mnie, zasłonił własnym ciałem. teraz rozumiesz? zgarnął moje kłucia. ja powinienem tu leżeć" - wydukał. patrzyłam na niego przerażonymi oczami. mocno go przytuliłam, nie mówiąc nic. doszło do mnie, że mogło go tu nigdy przy mnie nie być, a jednocześnie nie mogłam wyjść z podziwu odwagi jego przyjaciela, który obronił go własnym ciałem. wtedy zrozumiałam co to prawdziwa przyjaźń.
|
Dodaj komentarz
