 |
|
Wherever you go becomes a part of you somehow.
|
|
|
|
Na lotach często "witam" ich wśród chmur, mówię choć wiem, że zostało tylko echo. Pozostaje mi jedynie wierzyć, że jest im najlepiej i pozostaje tkwić w przekonaniu,że każdy dzień to bliżej by być razem. Jednak nie odchodzi ten kto w pamięci bliskich, w mojej pozostali na zawsze!
"Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią im się płaci"
|
|
|
|
Zrozumiałam, że to między innymi dla nich podbijam niebo i też dla nich spełniłam swoje marzenie. Pomogło mi to bardzo!
Przypomniały mi się słowa które wypowiadała moja Babcia - Olcia kocham Cię jak stąd do nieba. Ja na to dziś bym odpowiedziała - kocham Cię Babciu jak z nieba do Ziemi. To takie przykre nie mając możliwości wypowiedzieć słów które by się chciało.
Rozliczyłam się też w jakichś sposób z nimi samymi i z ich własnymi marzeniami. Stanęłam nad grobem w mundurze podczas mojej pierwszej wizyty w Polsce i zapaliłam znicz. To chyba nawet nie przeszło mi przez myśl, że w taki sposób będę mogła im się pokazać, i "oznajmić" ,że udało mi się dokonać tego o czym tak ich zapewniałam za życia. Tęsknota jest niewyobrażalna, i czas nie leczy ran on pozwala jedynie przyzwyczaić się do bólu.
|
|
|
|
Pamiętam mawiali - chcielibyśmy Ciebie zobaczyć gdy będziesz kiedyś gotowa na lot. Przyrzekłam, zobaczycie!
Zdążyłam skończyć 18 lat, by za dwa miesiące kawałek mojego serca został zwyczajnie wyrwany. Los kazał zmierzyć się z okrutną koleją rzeczy jaka spotyka nas na tej ziemi. Zmierzyłam się z czymś co zmieniło mnie w jakichś sposób, na zawsze. W ciągu 7 miesięcy zabrano mi dwoje ludzi których kochałam z całych sił!
Śmierć ludzka uczy wiele, a w szczególności uczy pewnych wartości. Naprawdę cenne są słowa w zdaniu aby się śpieszyć kochać.
|
|
|
|
Nie ma mnie wiem....
Muszę ich przeprosić bo jestem daleko.
Kolejny 1 listopada kiedy nie zapalę znicza.
Jednak piszę bezsilnie bo to święto, święto w obliczu którego ugina się każda część mojego ciała, kiedy zaduma chwyta moje wnętrze.Cmentarz w blasku zniczy jest przecież taki piękny i uzmysławia mi wiele.
To nie tylko wtedy o nich pamiętam,nie! Ja Pamiętam ciągle!
Kto jednak dał zgodę? czy ja ją dałam? by tak po prostu ode mnie odeszli?
Bym już nigdy nie spojrzała w ich śmiejące się oczy, by to co dobre tak się skończyło? Nie zdążyli mnie widzieć ubranej w mundur a tak wierzyłam, że przyjdę do nich i powiem: Tak! niebo jest moje!
|
|
 |
|
Nie znosisz tego miejsca, bo właśnie tam wszystko się skończyło. Wraz z Jej zimnym ciałem pochowałaś wiarę w siebie i sens życia. Co jakiś czas przychodzisz, zapalasz znicz, który jest symbolem pamięci i odchodzisz, bo tak bardzo boisz się narastających wspomnień. I choć wiesz, że one nie przeminą, uciekasz. Pamiętasz Jej ostatnie słowa, ten moment, kiedy resztkami sił chwyciła twoją dłoń i wyszeptała, że dasz sobie radę? I kiedy patrzyłaś jak zamyka swoje piękne oczy. I ta chwila, gdy ktoś gdzieś z tyłu powiedział, że to już koniec. Nie uwierzyłaś, nie potrafiłaś. Później nadszedł czas pożegnania. Nie wiedziałaś co powiedzieć. Jak odpowiednio ubrać słowa, by uchwycić w nich wszystkie uczucia wobec własnej mamy? Czy możliwym jest pożegnać się raz na zawsze? Czy zwykłe "kocham" to nie będzie za mało? [ yezoo ]
|
|
 |
|
"Świat dla nikogo się nie zatrzyma,
Zdradzi Cie nie raz.
Biegnij przed siebie, kierunek trzymaj
Z wiatrem lub pod wiatr."
|
|
|
|
travel to breqther freedom. travel to breathe life.
|
|
|
|
chodziliśmy, nie szukajac się ale wiedząc że chodzimy, po to, żeby się znaleźć
|
|
|
|
"wiedzieliśmy" to od zawsze... Jak dwie części jednej całości. Teraz jesteśmy kompletni.
|
|
|
|
my heart will forever be broken.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
