|
Zrozumiałam, że to między innymi dla nich podbijam niebo i też dla nich spełniłam swoje marzenie. Pomogło mi to bardzo!
Przypomniały mi się słowa które wypowiadała moja Babcia - Olcia kocham Cię jak stąd do nieba. Ja na to dziś bym odpowiedziała - kocham Cię Babciu jak z nieba do Ziemi. To takie przykre nie mając możliwości wypowiedzieć słów które by się chciało.
Rozliczyłam się też w jakichś sposób z nimi samymi i z ich własnymi marzeniami. Stanęłam nad grobem w mundurze podczas mojej pierwszej wizyty w Polsce i zapaliłam znicz. To chyba nawet nie przeszło mi przez myśl, że w taki sposób będę mogła im się pokazać, i "oznajmić" ,że udało mi się dokonać tego o czym tak ich zapewniałam za życia. Tęsknota jest niewyobrażalna, i czas nie leczy ran on pozwala jedynie przyzwyczaić się do bólu.
|
Dodaj komentarz
