Nie ma mnie wiem.... Muszę ich przeprosić bo jestem daleko. Kolejny 1 listopada kiedy nie zapalę znicza. Jednak piszę bezsilnie bo to święto, święto w obliczu którego ugina się każda część mojego ciała, kiedy zaduma chwyta moje wnętrze.Cmentarz w blasku zniczy jest przecież taki piękny i uzmysławia mi wiele. To nie tylko wtedy o nich pamiętam,nie! Ja Pamiętam ciągle! Kto jednak dał zgodę? czy ja ją dałam? by tak po prostu ode mnie odeszli? Bym już nigdy nie spojrzała w ich śmiejące się oczy, by to co dobre tak się skończyło? Nie zdążyli mnie widzieć ubranej w mundur a tak wierzyłam, że przyjdę do nich i powiem: Tak! niebo jest moje!

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!