 |
|
dom to nie miejsce lecz stan, jestem bezdomna, ćwiercią piersi oddycham znów
|
|
|
|
puszczam z myśli latawce. Nawet latarnie stają się słońcami.
|
|
|
|
przeklęty Boże, weź coś zrób
|
|
|
|
Pokochałem ciebie w noc błękitną,
w noc grającą, w noc bezkresną.
Jak od lamp, od serc było widno,
gdyś westchnęła, kiedym westchnął.
pokochałem ciebie i boso,
i w koronie, i o świcie, i nocą.
Jeśl
|
|
|
|
Bez Twojego ciepła nie dałabym rady.
|
|
|
|
Czy ja mogłam w wątłych ustach unieść taką miłość?
|
|
|
|
sto tysięcy kilometrów
przepływasz we mnie
i to wcale nie jest daleko
|
|
|
|
była ciemność natchniona,
mrok w głębi swej chował
naszych spojrzeń zmysłowe porywy
|
|
|
|
Zostawiona sama śród nocy w oczekiwaniu,
spędziłam czas od rana na pustym bez ciebie posłaniu.
|
|
|
|
lubię miłość moją idącą boso po śniegu.
|
|
|
|
dawkujesz mi siebie, jak lek na przetrwanie
|
|
|
|
nim spostrzegł, wleciała przez okno, świecąca,
nagła, cicha i lekka jak światłość miesiąca/
|
|
|
|
Dodaj komentarz
