 |
|
Kiedyś patrząc w lustro widziałam prawdziwą, małą księżniczkę, która żyła każdym dniem i niczym sie nie przejmowała, miała swój świat, pełen kolorowych barw. I żyła, jak najlepiej umiała. Dobrze się uczyła, była wzorową uczennicą, córką i przyjaciółką. Była idealna. Włosy miała zawsze idealnie ułożone, genialnie podpiętą grzywkę niebieską spineczką w kwiatki, zero makijażu - była na niego za mała, zresztą i tak miała cudownie gładką cerę. A dziś? Dziś patrząc w lusterko widzę dziewczynę, która włosy ma albo spięte w kok albo są w nieładzie, przekrwione oczy od dragów, zniszczoną cerę od alkoholu i mocny, bardzo mocny makijaż. Jest zupełnym przeciwieństwem tej wcześniejszej, malutkiej dziewczynki. W ogóle jej nie poznaję i nawet mnie nie pytajcie kim ona teraz jest, bo sama nie wiem. zmieniła się o 180 stopni albo inaczej - to życie ją zmieniło i ludzie, którzy w tym jej życiu uczestniczyli. / charakterystycznie
|
|
|
|
Nigdy przenigdy nie spodziewałam się, że mogę tak mocno chcieć drugiego człowieka. Chcieć jego bliskości, czułości, słów czy zwykłego głosu. Chcieć codziennie wtulać się w jego potężną sylwetkę, całować jego delikatne wargi, szeptać czułe słówka, które mają potężną moc, opierać się o jego klatkę piersiową i słuchać bicia rytmu jego serca. Chcieć zawsze go wspierać, nie zważając na to, że sama masz wiele problemów, bo jego szczęście jest ważniejsze od twojego. Chcieć zawsze, podkreślam zawsze mu pomagać i w każdej godzinie, minucie, sekundzie z nim być i przeżywać z nim wspólnie życie. Jesteś wyjątkowy, szkoda, że tego nie doceniłeś. / charakterystycznie
|
|
 |
|
Przykro mi że zmieniłam się w stosunku do ciebie,że nie wyrażam w Twoją stronę pozytywnych uczuć, nie chcę z tobą rozmawiać,unikam cię, jestem zimna,odpowiadam z obojętnością. O tak,bardzo mi przykro,ale nie potrafię już ci zaufać. Kochanie, to trudna sytuacja wszystko do góry nogami się obraca, to co było odchodzi i nie wraca. Chciałabym poczekać aż wrócisz, wpaść w twe objęcia i usłyszeć jak po cichu do mnie mówisz, lecz tak nie będzie, ja już do ciebie nie podejdę, trzymam się od ciebie z dala, spora jest po tobie rana.
|
|
|
|
Nie, ja wcale nie jestem na ciebie zła czy wkurzona. Jest mi po prostu przykro i żal. Bo znałeś mnie jak nikt inny, codziennie pisaliśmy ze sobą praktycznie cały czas, bez żadnych przerw, często się spotykaliśmy i świetnie czuliśmy się w swoim towarzystwie, nawet kiedy milczeliśmy, nie czuliśmy żadnego skrępowania, bo wiedzieliśmy, że należymy do siebie, a ty po tym wszystkim co razem przeżyliśmy, potrafiłeś tak po prostu odejść, nie zważajac na to co czuję. Odejść, raniąc mnie przy tym boleśnie. Odejść i już więcej nie wracać. A przecież mogliśmy stworzyć razem coś wspaniałego, szkoda tylko, że nie dałeś nam na to szans. / charakterystycznie
|
|
 |
|
nie chce od Ciebie żadnych przeprosin, składania życzeń na urodziny, rozmów co wieczór i niczego innego. po prostu odejdź, wracaj do swojego świata. nie pasujemy do siebie, chcieliśmy to zakryć miłością ale powinniśmy być już dawno świadomi, że nie ukryjemy przeciwieństw. chcę zapomnieć o Tobie i o tym co nas łączyło.
|
|
|
|
dziś mogę ze szczerością powiedzieć, że lepiej mi bez Ciebie. więcej się uśmiecham, często wychodzę z domu, mniej się denerwuje i już wcale nie płacze po nocach. czasem zastanawiam się co u Ciebie i wystukuje wiadomość do Ciebie po czym szybko ją usuwam. nigdy nie zapomnę tego co razem przeżyliśmy, wzlotów i upadków. zawsze będę Ci wdzięczna za każdą szczerą rozmowę, rozwiązywanie wspólnie problemów i pocieszenie w Twoich ramionach. nigdy nie przestanę Cię kochać, to zawsze będzie siedzieć gdzieś głęboko we mnie. ale dorosłam i uświadomiłam sobie, że żadne 'forever' nie jest na zawsze i nie mam za czym płakać.
|
|
|
|
i nagle tak wszystko się zmieniło. zaczęłam się lepiej uczyć, pani od matematyki mnie polubiła, rodzice przestali się kłócić, poprawiły się moje kontakty z siostrą, poznałam nowych ludzi, zmieniłam styl i kolor włosów, zaczęłam się malować, trampki zamieniłam na szpilki a uczucie do ciebie wygasło.
|
|
|
|
Śmieję się teraz siedząc przy papierosie i ciepłej herbacie, że kiedyś tak bardzo się kochaliśmy. To zabawne, wiecie? Kiedyś byliśmy nierozłączni a dziś jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi.
|
|
 |
|
Zostawiłam swoje serce przy nim.Tyle czasu jestem jego tylko teoretyczną posiadaczką bo on je użytkuje. Nie wiem w sumie po co mu dwa serca. Może chce mieć zapasowe gdy jego zacznie szwankować a może jest po prostu kleptomanem i lubi gromadzić ukradzione rzeczy jak jakieś trofea. Nawet nie wiem kiedy ono wyślizgnęło się z moich rąk i zaczęło przynależeć do niego. Ale doskonali złodzieje nie robią wokół siebie niepotrzebnego szumu i działają po cichu lecz skutecznie. Czuję jak wieczorami wbija w nie szpile. Przerzuca je z dłoni do dłoni i napawa się widokiem jego krzywdy. Odbić je z jego rąk graniczy z cudem.Bardzo boli świadomość,że nawet gdyby mi go nie ukradł bez wahania bym mu oddała to serce. Gdyby tylko tak pięknie się do mnie uśmiechnął jak zawsze oddałabym mu wtedy bez wątpienia nawet własne życie.Wiec w ostatecznym rozrachunku jednak kiepski z niego złodziej gdyż co to za filozofia sobie je przywłaszczyć skoro sama mu na to pozwoliłam/hoyden
|
|
 |
|
mam nadzieję, że docenisz każde ze słów jakie kieruję do Twojej zagubionej duszyczki. na pewno chciałbyś wiedzieć jak teraz wyglądam. moje włosy są roztrzepane jak zwykle, a makijaż zniszczyłam płacząc. w tym przypadku 'kocham Cię' to za mało. jesteś moją morfiną. drżę na samą myśl, że uciekniesz. czekałam na Ciebie mimo cierpienia i niesamowitego strachu. wytrzymywałam każdy cios, chociaż nieraz rozrywał mi serce. jestem jak pies, którego jesteś właścicielem, wciąż trzymasz mnie na emocjonalnej smyczy. tylko jej nie puszczaj! nie chcę zostać sama. nigdy nie byłam waleczna, zawsze poddawałam się na starcie, a dziś dalej idę przed siebie, bo wiem, że czekasz na mecie. metą jest nasz dom, nasze słodkie dzieciaczki, brak uzależnień, brak innych, my, nasze idealne życie planowane przez całe miesiące.
|
|
|
|
kiedy Ty imprezujesz, ja odpalam fajkę i piszę na klawiaturze tak szybko jakby to miały być ostatnie kliknięcia w życiu. próbuję odnaleźć zapomnienie w pisaniu, naiwnie wierząc, że może ono ukoi moją zdruzgotaną duszyczkę. tak kurewsko potrzebuję Twojego dotyku, ale nie tak łatwo mi go zdobyć. raz jesteś na tak, raz na nie. kłócimy się, zrywamy, całujemy, wracamy. serce irracjonalnie zbliża mnie do Ciebie, tak jakby potrzebowało naszego związku na stałe, choć wie doskonale, iż jest to zupełnie nierealne. dławię się słonymi łzami, znów brakuje mi powietrza.
|
|
|
|
Dziś już wiem, że nic do niego nie czułam. Chciałam tylko kogoś kto będzie przy mnie w trudnych chwilach i mówił, że jestem dla niego ważna. Potrzebowałam czułości i tego, żeby ktoś się mną opiekował. Nie chciałam, żeby się we mnie zakochał.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
