 |
|
Boję się, tego zaułka, oststniego miejsca, w którym mnie nie było, będę musiał usiąść i przyznać, że zostaję, że zawiodłem.
|
|
|
|
Czy prowadzę podwójne życie? Fuck, ja już nie wiem ile tych żyć, gubię się, wkurwiam się, bo wszystkie prowadzą do nikąd. Kiedy strach blednie pod naporem uczuć, uśmiech staje się bezczelny a słowa omijają rozsądek. Wszystko jest nagle kolejną dawką, obym tylko zapomniał jak tu się znalazłem, zapomniał o tym jak wracać.
|
|
|
|
Chciałbym dać Ci uśmiech, nic więcej. Popatrzę z daleka, weseląc duszę że nie jest sama, odejdę patrząc na Twoje roześmiane oczy, odejdę aby nigdy nie pływały we łzach.
|
|
|
|
Przejdźmy się cichym wieczorem, wdychając opary wiosny niech każdy gest zapada w pamięć, niech słowa płyną na strunach uczuć. Bądźmy ślepi na jutro, niech nigdy nie nadchodzi, kroczy drogami pragnień aż nie będzie widać żadnego końca.
|
|
|
|
"Take a ride You don't even have to mean it And if you wanna stay the night I promise I'll keep it secret Stay awhile Baby, you won't regret it Just let it out Love is a way to say it"
|
|
|
|
Już mam dosyć tej postaci, już udowodniłem rolę życia, kto klepnie koniec ujęcia i będę mógł zanurzyć się w samotności, zdejmując ten jebany uśmiech?
|
|
|
|
Słucham w zapętleniu muzyki dusz nieszczęsnych, chciałbym jeszcze pocierpieć. Jeszcze chwila, jeszcze jeden dzień aby coś czuć, zanim podmuch ogrzany słońcem oczyści z myśli, zanim na gałęziach kolczastych uczuć słońce zrodzi nowe życie, a blask z nad horyzontów będzie budził nadzieją nie tęsknotą. Zobaczysz mnie wpatrzonego w promienie, ręce szeroko będą chwytać zachwyt między palcami, uśmiech będzie równie prawdziwy jak ból zakopany na dnie serca, wola by iść dalej równie silna jak tęsknota kłująca z każdym krokiem, który nas rozdziela. Żegnaj.
|
|
|
|
Nie ma to jak spotkać ludzi tak rozczorowanych jak ja. Pogadajmy o tym jak było dobrze, o nadziei, która wypaliła się i czasem błyśnie w naszych oczach gaszona doświadczeniem.
|
|
|
|
Światło i cień, rodość i jęk, odwaga i lęk. Już trudno rozpoznać czy to noc czy dzień.
|
|
|
|
Tyle smutnych ludzi, tylu błąka się po tym lesie. Jedni świecą sobie latarkami w oczy udając, że wszystko mają, inni krążą jak wilki, zdziczali od ucieczki przed bólem. Idę i jem gorzkie owoce, czasem przysiądę i posłucham, czasem rozbawię, samemu dławiąc się od goryczy, a czasem zapomnę, że to las, że jest ciemno, że owoce były trujące.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
