 |
|
Wiara i pewność siebie daje cuda.
|
|
|
|
Oczekiwania rodzą frustrację.
|
|
 |
|
Niewiedza rzuca mną po scenariuszach, już nie wiedziałem gdzie byliśmy, kim jestem i po co. Duch mój chodzi po historiach od piekła po nieba, szukam wyjścia, ale wszystko dzieje się tak szybko, gdzieś w tornadzie emocji podnoszę ręce ku górze albo kulę się jak pies. Jednym słowem uciszysz burzę ale ta jest zbyt daleko abyś ją dostrzegła.
|
|
|
|
Chciałbym tak pędzić autem wypełnionym muzyka, nie zatrzymać się nigdy, tylko aby zabrać Ciebie, nie odnaleźć się nigdy, jedynie w swoich ramionach, nie wrócić nigdy, zakopać się w radości bycia, tworzyć marzenia, dzielić życia.
|
|
|
|
Jechałem dziś w Twoim kierunku, wymyślając dobre słowa. Na drodze stanęły roboty, słowa uciekały. Kluczyłem objazdami, w muzyce szukając zachęt. Wyszedłem z auta po środku ulicy, usiadłem aby nie upaść. Może serce nie pomieściło krzyku tych uczuć, może Bóg przemówił "nie, synu". Widziałem twój budynek, niedaleko. Spojrzałem na dłonie szaleńca. Nic nie mogę już zrobić, przegraliśmy to lata temu.
|
|
|
|
Tak dobrze było zapędzić się w tych uczuciach, prawie stracić przytomność w aucie. Wystarczy. I tak weszliśmy na ścieżkę, która wracała do początku, ograbiając po drodze z sił. Nie miałem Ciebie, więc dlaczego boli że straciłem? Odeszliśmy w ciszy z czystym sumieniem, dlaczego więc każdy kolejny krok stracił znaczenie? Tęsknię i boję się że jeśli przestanę, stracę tę cząstkę, którą mi podarowałaś.
|
|
|
|
Skradam się słowami do uczuć, chwytam w zdania, czytam a to tylko cienie, i zapach nieuchwytnych żywiołów, które czasem bolą, ale porywają.
|
|
|
|
Po dwuch godzinach snu, po ciszy nocy, zmęczeniem odezwał się ktoś w głowie i kazał mi odpuścić zanim wyczerpany zapadnę się w niebyt, a potem wjechałem w słońce, rajdem pognałem nad rzeką, z muzyką łapałem uśmiechy, szukałem Cię w każdym mijanym aucie. Dopóki muzyka gra w duszy, tańczmy, dopóki kurtyna nie opadnie wierzmy códa, dopóki nie znajdę Cię będę miał Cię gdy zamykam oczy.
|
|
|
|
Oboje znaleźliśmy wieże, bezpieczne wieże które miały nas ratować przed wichurą własnych pragnień. Staliśmy się przeciągiem w murach naszej pułapki, jakbyśmy nie tańczyli, wieże stoją bez ruchu. Nigdy nie pozwoliliśmy na wspólną burzę, na lot bez pytań i kierunek, po co nam one kiedy możemy lecieć razem, kiedy wszystko co mamy w końcu ma wartość. A teraz szalejemy, wyjąc między okiennicami, wyglądamy z daleka i tęsknimy za wolnością w objęciach
|
|
|
|
Tańczę w świetle słabych lamp, niech sąsiedzi widzą, trudno, jak cieszę się każdą sekundą zapamiętaną w twoim spojrzeniu, jak czuję Cię w piosenkach napisanych uniesieniami.
|
|
|
|
Może powinienem żałować, że Cię spotkałem, że zajrzałem i zobaczyłem życie po śmierci. Może to kara za błędy, może to ostatnie namaszczenie i Bóg próbuję pokazać jak byłem głupi, że nie czekałem, że nie szukałem twoich oczu. Zanim zamknę swoje i już nie uwierzę w marzenia, zobaczę szczęśliwe życie gdzie pustka mojej duszy byłaby twoim mieszkaniem. Jesteś niedaleko, czy czujesz ułamek tego co ja, czy zorzą uczuć dotarłem do twoich oddechów i stały się cięższymi, jak moje. Nic więcej dziś nie chcę, niż twoja myśl w moją stronę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
