 |
|
Szłam z Tobą, trzymając Cię za rękę, kiedy pomyślałam sobie, że będę, tak jak kiedyś, łazić po krawężnikach. Od razu wskoczyłam na jeden, a Ty zacząłeś się ze mnie śmiać. Traciłam równowagę parę razy. Doszłam do takiego miejsca, gdzie był koniec krawężnika, a następny zaczynał się po drugiej stronie. Stanęłam i wzięłam się pod boki. 'Nie zrobię takiego wielkiego kroku.' Powiedziałam smutno. Ty podszedłeś zajarany, wziąłeś mnie na ręce. 'Ej, misiu, teraz to nie muszę chodzić po krawężnikach.' Powiedziałam uśmiechnięta. Pocałowałeś mnie, trzymając dalej na rękach. W końcu postawiłeś mnie na krawężniku i, widząc moją złą minę, znów zacząłeś mnie całować. 'Nie tak!' Powiedziałam rozzłoszczona, odpychając Cię. 'To jak?' Zapytałeś słodko. 'Tak jak wtedy, na ręce!' Wyciągnęłam ręce ochoczo, a Ty, wcześniej leżąc ze śmiechu na ziemi, wziąłeś mnie na ręce i zacząłeś całować. Tak idealnie, gdzie ciśnienie mi skoczyło, trzęsły się ręce, tętno 220, ale miałam ochotę na więcej.
|
|
|
|
Idę sobie korytarzem, po długiej, szczerej i zabawnej rozmowie sam na sam z kumplem, gdy zatrzymują mnie jego koledzy. 'Zapomniałaś już o nim?' Zapytał jeden z nich. 'E.. O co chodzi?' Spojrzałam na każdego pytająco. 'No bo gadasz sobie z innymi, jakby on cię nigdy nie obchodził.' Nie wierzyłam w to, co usłyszałam. 'Co proszę? To już sobie gadać nie można z nikim? Poza tym, słyszałam, że on to poleciał do mojej przyjaciółeczki kochanej na seks.' Powiedziałam, wkurzona. 'Ale..' Zaczął jeden. 'Nie ma ale. On nie istnieje, rozumiecie? Ode mnie też chciał seksu, ale ja trochę mózgu mam. Poleciał do pierwszej lepszej, która daje mu dupy i będzie do niej jeździł tylko się ruchać. W dupie mam takie coś. I o takim cwelu nie trzeba zapominać, on sam z głowy wyleci' Wyrzuciłam. 'On powiedział..' Zaczął znowu. 'Nie ma on powiedział. Dla mnie on nie istnieje, jego słowa i gesty też nie, zrozumiano?' Rzuciłam i poszłam w swoją stronę. 'Stój! On chciał..' Zatkałam uszy dłońmi i miałam to w dupie.
|
|
|
|
Możesz mi powiedzieć, jak to u Ciebie polega? Co, przyjeżdża twój "chłopak", łazicie chwilę po osiedlu, po czym on Ci proponuje herbatę u Ciebie, Ty z chęcią się zgadzasz i lądujecie w Twoim pokoju na Twoim łóżku? Weź mi wytłumacz, bo wiesz... Piszę książkę o tanich dziwkach .
|
|
|
|
Znał mnie na wylot. Wiedział, kiedy jest coś nie tak, a kiedy jest przezajebiście. Wiedział, jak mnie pocieszyć, czy sprawić, żeby cały mój humor poszedł się jebać. Zawsze wystarczyło jedno zdanie, a już zmiana humoru o 180 stopni. Uwielbiałam, gdy okazywał swoją zazdrość, gdy podczas mojej rozmowy z jakimkolwiek kolesiem, podchodził do mnie i zaczynał mnie namiętnie całować na jego oczach. Oczywiście, było wiadome, że mam chłopaka, ale on wolał to podkreślać. Chciał, by wszyscy wiedzieli, że należałam tylko do niego. A teraz? Teraz się dowiaduję różnych, naprawdę przemiłych rzeczy, które doprowadzają mnie do depresji i szału. Co się stało z jego wiedzą na mój temat? Nie wierzę, że tak po prostu wyparowała ...
|
|
|
|
Wyszłam przed szpital, otulona tylko bluza. Lekarze powiedzieli, że jest już ok z kumplem, więc zrobiło mi się lżej na sercu i poszłam zaczerpnąć świeżego powietrza. Po jakimś długim czasie pobytu tam, zdecydowałam, że wrócę do środka. Weszłam do jego sali, a jego tam nie było. Pobiegłam do pielęgniarek. 'Pacjent. Spod 18, gdzie on jest?!' Wrzasnęłam, a te spojrzały po sobie i wyszeptały, że pogorszyło się mu. 'Jak to? Przecież .. Przecież było okej! Co teraz? Gdzie on jest?!' Panikowałam, byłam tam sama. 'Spokojnie, usiądź sobie i poczekaj. Będzie dobrze.' Jej ostatnie zdanie mówiłam sobie w myślach, starając się przekonać o słuszności tego stwierdzenia. Nie wiem ile czasu minęło. Ludzie kazali mi iść do domu i odpocząć, chcieli dać mi coś do jedzenia i picia, przykryli mnie jakimś kocem, lecz nie uspokoili niczego w środku mnie, co się trzęsło i burzyło. Zaczęłam się trząść, ryczeć, gryźć wszystko, co popadnie. Jakby jakaś wielka cząstka mnie umarła. Domyśliłam się prawdy.
|
|
|
|
Teraz pojawiło się pytanie : z kim zacząć nowy rozdział. Z kolesiem z mojego rocznika, który ma tak samo na imię jak On, jest słodki, ale czasami udaje, że mnie nie zna, czy z kolesiem rok młodszym, z którym dogaduję się już ok. Gdyby mogli się tak połączyć, gdyby mogli być jednością, byłoby okej, naprawdę. Gdy wybiorę jednego, drugiego skrzywdzę. Pozbyłam się jednego problemu, a już mam kolejne.
|
|
|
|
Siedzę na kompie i dostaję sms 'Idziesz na dyskotekę?' Oczywiście chodziło o szkolną. Automatycznie zadzwoniłam do koleżanki i od razu poszłyśmy. Chciałam sobie toczyć tylko bekę z pierwszoklasistów. Kiedy zrobiło się ciemniej i przyszły dziewczyny z mojej klasy, automatycznie dyskoteka nabrała sensu. Parkiet należał do nas w rytmach disco polo, bo o to poprosiliśmy. Nie żadne techno, nowości itp - disco polo. To jest to, czego mi brakowało i co dodało mi sił. Mam siłę, by mówić 'nie' i mieć wyjebane na Ciebie, mam siłę, by żyć.
|
|
|
|
Robisz wszystko, bym Cię bardziej znienawidziła, bym o Tobie szybciej zapomniała, żebym, myśląc o Tobie, pomyślała tylko 'chuj, co chciał tylko seksu', chcesz tego? Chcesz, by dziewczyna, która kochała Cię ponad życie, miała w tej chwili o Tobie takowe zdanie? Chcesz, bym Cię nienawidziła bardziej, niż kiedykolwiek kochałam? Chcesz, bym o Tobie zapomniała? Chcesz, żebym pozbyła się Ciebie z mojego życia? Chcesz, bym przestała Cię kochać? Załatwione. Tylko, jak będziesz czegoś chciał, to naucz się, że do mnie nasz drzwi zamknięte. Oczywiście, jakby Twoja rodzina miała jakiś problem - wal śmiało. Ale Ty? A co mnie będziesz obchodzić, jak o wyrzucę Cię z mojej głowy? Także, buziaczki, życzę szczęścia z kolejnymi naiwnymi.
|
|
|
|
Koniec z marzeniami, wspomnieniami i bólem. Koniec z Twoim zapachem, kartkami schowanymi głęboko w szafie o Tobie i nieprzespanymi nocami. Koniec z nieprzyjemnymi rozmowami o Tobie. Koniec z pamiętaniem Twoich gestów, słów i pocałunków. Było minęło. Stanę się silną, niezależną kobietą i będę wsadzała gówno wszystkim kolesiom w dupę. Dam radę, jestem silna? Z tym bywa gorzej.
|
|
|
|
Siedzę sobie na gg, gdy dostaję wiadomość od przyjaciółki. 'Wiesz z kim piszę? Z twoim byłym!' Myślałam, że pierdolnę. 'I co?' Zapytałam. 'No nic. Chce, bym go utuliła do snu.' Wszystko we mnie się gotowało. 'Aaa, hehe' Myślałam, że sprawa skończona, a tu ona dalej. 'Kurde, podoba mi się. Zacznę do niego świrować. W końcu nie jesteście razem, to nie powinnaś mieć mi tego za złe.' Pierdolnęłam komórką o dywan. 'Jak mamy pisać o nim, to skończ' Odpisałam szybko i zamknęłam okno. Po chwili dalej wiadomość. 'Ja Ci tu mówię o swoich uczuciach, a Ty mnie zbywasz? Myślałam, że się przyjaźnimy. Przecież to jest Twój BYŁY, nic was nie łączy.' Wkurwiłam się. 'Nie wiesz, jakie emocje, wspomnienia i uczucia nas łączą, nie wiesz, tak naprawdę jak bardzo go kochałam, ale wiesz, że był całym moim światem. Dlatego kurwa nie pisz do mnie o nim, bo jutro będziesz miała chuj zamiast pyska.' Zablokowałam ją. 'Fajnie, zajebiście!' Pomyślałam. I niech mi ktoś, kurwa, powie, że życie jest piękne, to zajebię.
|
|
|
|
Teraz, gdy siedzę sobie na parapecie, a niedaleko przechodzą Twoi kumple, uśmiechają się do mnie czule, bo oni wiedzą co mi zrobiłeś, wiedzą, jak Cię kochałam i wiedzą, jak cierpiałam. Mimo, że widzą mnie, jak gadam sobie z innym kolesiem, to wiedzą, że w każdym jego słowie, geście czy spojrzeniu doszukuję się chociaż cienia Twojego zachowania. Widzą, że ja tęsknię, widzą, że zmuszam się do snu, biorąc niezliczoną ilość tabletek. Widzą, że nie daję rady. Widzą to jako jedyni, chociaż znają mnie z krótkich rozmów i przelotnych 'cześć'. Widzą więcej, niż niejeden człowiek, nazywający siebie moim przyjacielem. Widzą to, co jest we mnie, a nie to, co chcą widzieć. Bo oni też wiele wycierpieli i są wrażliwi na ludzki ból. Mimo wszystko.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
