 |
|
Rozbierz mnie.
Słowo w słowo.
A zobaczysz, ile noszę
milczenia.
|
|
|
|
I potem - może przede wszystkim potem - będę cię kochał i kiedyś dojdzie między nami do prawdziwych, wyczerpujących wyjaśnień - i wtedy już jakoś dopasujemy się do siebie, zetkniemy właściwymi krawędziami, rozwiążemy łamigłówkę: przeprowadzić z takiego to do takiego to punktu... tak, żeby ani razu... albo - nie odrywając ołówka... albo jeszcze jakoś inaczej... połączymy, przeprowadzimy i powstanie ze mnie i z ciebie ten jedyny w swoim rodzaju nasz wzór, do którego tak tęsknię.
|
|
|
|
każde szczęście przychodzi złą drogą.
|
|
|
|
A może płakała, ponieważ zawaliło się jej życie? Pierwszy lub kolejny raz? Pewnie tak, ponieważ tak się płacze, gdy kogoś się bardzo kocha albo kocha, a kochać nie powinno. Z bezsilności się wtedy płacze. Bardziej niż ze smutku lub bólu.
|
|
|
|
Chodzi o to, że ten kto kocha mniej ma władzę.
|
|
|
|
Nie jestem w życiu zbyt widowiskowa. Odwracam się i odchodzę. Można mnie zrazić ignorancją, brakiem uwagi, atencji. W niepowodzeniach zamykam się i trudno mnie potem otworzyć, dotrzeć do mnie. Bywa, że wychodzę z domu, gdzieś uciekam, chcę być goniona i przepraszana.
|
|
|
|
Tak - doszliśmy do tego, że nie wiemy już, czy się kochamy, czy nie, jakkolwiek żyć byśmy bez siebie nie mogli. Czy jest coś gorszego?
|
|
|
|
Może moglibyśmy być dla siebie wsparciem I mogłoby być dobrze i mogłoby być fajnie.
|
|
 |
|
Z tobą pokonam wszystko, tylko bądź, proszę.
|
|
 |
|
To nie o manifestację chodzi, tylko o Ciebie, o Twoją blokadę, o Twoje diabelskie drzazgi, które każą Ci pamiętać o tym, co było złe i nie pozwalają otworzyć się na dobre.
|
|
|
|
Potrzebne jej było nie moje ramię, a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała nie mego ciepła, a ciepła drugiego człowieka. Poczułem się winny, że ja to tylko ja. / H. Murakami
|
|
|
|
Gdy będzie nam dane o sobie zapomnieć, A chłód braku siebie otuli nasze dłonie, Które współgrają ze sobą idealnie i głosu Ci mego zabraknie, I spojrzenia przenikającego w Twe serce, Przeczytam te smutne wiersze Będąc już niczym,ale mając nadzieję I żyjąc nami,czekając na Ciebie, Ze łzą w oku się uśmiechnę do siebie, Czekając na Ciebie,na jutro lepsze | longing_kills
|
|
|
|
Dodaj komentarz
