 |
|
Dorośli nie pamiętają, tego jak to jest być dzieckiem. Naprawdę nie
pamiętają, wierz mi. Zapomnieli o ile większy wydawał się wtedy świat.
Jak trudno było wdrapać się na krzesło. I jak to było zawsze patrzeć do
góry. Zapomnieli.
Już tego nie wiedzą. Ty też zapomnisz. Czasem
dorośli opowiadają, jak to było pięknie być dzieckiem. Nawet marzą o
tym, by znów nim być. Ale o czym marzyli, będąc dziećmi? Jak myślisz?
Sądzę, że marzyli o tym, by w końcu dorosnąć.
|
|
|
|
Jeśli ludzie o czymś nie rozmawiają, to może oznaczać dwie rzeczy: albo to nic nie znaczy, albo znaczy wszystko.
|
|
|
|
jedną z trudniejszych lekcji, jakie dało mi życie, była ta, że utrata przyjaciela jest jak nieustająca żałoba. nie wiesz jak długo będzie trwać, jest jak nieskończenie mażąca się rana, gdy odpuszczasz i wreszcie tracisz nadzieję, by za chwilę z jeszcze większą siłą tęsknić na nowo. irracjonalna dla otoczenia, które wzruszy ramionami, powie "jego strata" i absolutnie nic nie zrozumie. rozpierdala Cię i niszczy od środka przez bardzo, bardzo długi czas - nadal nie wiem jak długi...
|
|
|
|
Niektóre chwile zapomina się przez całe życie.
|
|
|
|
W życiu poznajesz ludzi. O niektórych nigdy więcej nie pomyślisz. U innych, zastanawiasz się co u nich słychać. U jeszcze innych - zastanawiasz się czy kiedykolwiek myślą o tobie. Są też tacy, o których nie chcesz nigdy więcej pomyśleć. Ale to robisz.
|
|
|
|
Imitujesz jak manekin, od dawna ty i ja równa się antonim
|
|
|
|
Chcę tylko wejść w ciebie jak dobry film do kin
Nie interesuje harlekin mnie
|
|
|
|
Szczęście mogę dorzucić w prezencie, ale nie oczekuj ode mnie, że będzie wiecznie trwać
|
|
|
|
Wysysasz ze mnie energię zupełnie jak Nosferatu
Nie mogę dać ci nic więcej poza widmem straconego czasu
|
|
|
|
Zbyt rzadko mówimy ze sobą, nie mamy już wspólnych tematów
Zrobiliśmy wiele zła tu, wypłacą nam krzywdy postacie ze światów
|
|
|
|
Lubię łamanie schematów, czuję się jak Windows na Macu
|
|
|
|
Dodaj komentarz
