 |
|
Zdarza jej się uciekać
włącza hologram snu
jak alarm
|
|
|
|
Przyjdzie dzień a po nim noc,
cios po ciosie, runie mur,
w każdej iskrze skryta moc,
słonce wyjdzie znów zza chmur!
|
|
|
|
Bo marzenia po to są,
by nas uczyć lepiej żyć,
chociaż bolą, lekiem są,
by obudzić się i ,,być�
|
|
|
|
Są łatwe i trudne pytania,
Łatwe i trudne odpowiedzi,
Gdyż jest tak od zarania
kto kocha � nie grzeszy!
Najmilszy, pytania moje
Zawsze pozostawiasz bez echa!
Chciałabym raz uzyskać na nie
Twoją odpowiedź! I niechaj
Świat pozostawi w spokoju
Nasze uczucia � tę miłość,
Która niczym kajdany
Skuła nas i złączyła w jedność.
|
|
|
|
Jej serce swój rytm już straciło,
Ostatnie uderzenie mocne wydało.
To serce, teraz zastygłe,
Całe swe życie dla ciebie stukało.
|
|
|
|
Byłeś jej ostatnim tchnieniem,
Ostatnim mrugnięciem ciężkiej powieki�
To o tobie ostatni raz pomyślała,
Nim zasnęła już na wieki.
Byłeś jej odwiecznym marzeniem,
Tak bardzo zda się wygórowanym.
Żyła tą wielką miłością do ciebie,
Tym uczuciem wyimaginowanym.
|
|
|
|
Lecz tylko chłód zetknął się z jej palcami�
Pod zapadającą się powieką, jej źrenica wytężała się ,
Pragnąc twój obraz mieć przed oczami.
Chciała wyrzec choć dwa słowa,
Niemo więc otworzyła swe usta,
z których wydobyła się cisza ogłuszająca �
Inaczej tę chwilę wyobrażała sobie,
Choć straszna być miała, to nie aż tak przerażająca.
|
|
|
|
może więcej
może mniej
myśli i rąk
Twoich słów
pragnę z dnia
na dzień
dla spokojnego snu
cień mnie przeraża
cień Twoich oczu
i myśl że nie
umiem Cię mieć
choć na chwilę
|
|
|
|
Śpiesząc się
zniszczysz detale.
I stworzysz nienasycona pustkę.
|
|
|
|
Czasem powracasz niespodzianie
by strącić łuski z moich powiek
by mi przypomnieć że istniejesz
i że zapomnieć mnie nie możesz
|
|
|
|
Wędrujesz ze mną po bezdrożach
w nieznanym świecie , świecie fikcji
a w słowach wiatru wciąż układasz
alfabet gdzieś zapominany
|
|
|
|
To ty wciąż kładziesz swe milczenie
na serce wypełnione lękiem
w których tak tłoczno jest od rzeczy
że dla miłości nie ma miejsca
|
|
|
|
Dodaj komentarz
