 |
|
I wiesz co ? Dziś już nie chcę abyś się do mnie odzywał. Nie czekam już na jakąkolwiek wiadomość od Ciebie . Zwyczajnie przestałam wierzyć, że znaczę dla Ciebie coś więcej. Chyba zawsze było tak, że ważniejsi ode mnie byli wszyscy inni . Oszukiwałam się, że jest inaczej . Wmawiałam, że nie masz czasu dlatego się nie odzywasz. A kiedy już napisałeś byłam w siódmym niebie. Szkoda tylko, że to działało w jedną stronę Skarbie . Tak było. Co teraz robisz ? Tak, tak wiem świetnie się bawisz . Co teraz robię ja ? Próbuję pozbierać te cholerne klocki, które rozwaliłeś . Przecież zawsze miałeś tendencję do pozostawiania po sobie bałaganu .
|
|
|
|
On już nie jest tym samym człowiekiem, którego tak bardzo uwielbiałam . To nie ta sama osoba, która wypełniała moje życie światełkiem, przy której czułam się najlepiej . Właściwie sama nie wiem kim on teraz jest . Nie poznaję mojej gwiazdy, tego najważniejszego za którym skoczyłabym w ogień ..
|
|
|
 |
i zabiłabym każdą, którą chociażby objąłeś, bo przez cholernie 5 sekund miała cały mój świat w swoich rękach .
|
|
|
|
3.Niektórzy nie pomyślą, że są w ich otoczeniu ludzie tacy jak ja - z pozoru fajni , bez problemów z tysiącem znajomych na facebook-u ale tak naprawdę bardzo samotnych i cierpiących w duchu samotnie , uśmiechając się do Ciebie na ulicy wymuszonym uśmiechem byleby nikomu się nie tłumaczyć. Płacz w poduszkę by tylko nie słyszeli rodzice . Bo co mam im powiedzieć ? Kochani rodzice Wasza córka umiera . Nie nie fizycznie . Psychicznie . I właściwie słychać ostatnie już bicie jej istnienia...
|
|
|
|
2.Spoglądanie nerwowo na telefon i naiwna wiara, że w końcu usłyszę krótki sygnał a na wyświetlaczu pojawi się Twoje imię . Złudna nadzieja, że odczytam wtedy sms-a o treści : „ Tęsknię. Będę za 15 minut . „ Dlaczego to wszystko musi być takie trudne ? Ile razy można upadać ? Czy nie ma na tym świecie choćby jednej osoby, która z uśmiechem na twarzy podałaby mi rękę szepcząc szczerze : „ Choć, nie bój się, ja Ci pomogę, zaufaj mi ..” Może powinnam dać sobie ze wszystkim spokój,. Może powinnam zamknąć się w sobie, przestać się starać i nie ufać ludziom ? Może wtedy wszystko bolałoby mniej? Dość mam wysłuchiwania od wszystkich jak to się świetnie bawią, czego to nie zrobili, z kim nie melanżowali .. Wspaniałe życie imprezowiczów. Tylko żadnemu z nich nie przyjdzie do głowy, że niektórzy najzwyczajniej w świecie nie mają sił by o tym wszystkim słuchać .
|
|
|
|
1.Zrozumiałam, że tu już nic nie będzie dobrze . Wszystko zaczyna mieć grząskie podłoże. Niestabilność powoduje, że robiąc kolejne kroki czuję coraz większą obawę. Choć cos mi mówi, że gorzej już nie może być to i tak coraz częściej dostaję kolejnego coraz to mocniejszego kopa w d*pę . Życie skopało mnie już chyba do granic możliwości. Im bardziej się staram , im bardziej próbuję robić co w kierunku „lepszego jutra” , tym mocniejsze spotyka mnie rozczarowanie. Kłótnie z przyjaciółmi, zerwane kontakty z ludźmi, którzy odgrywali ważne role w moim życiu , słowo „przepraszam” , którego tak bardzo nienawidzę i które straciło jakąkolwiek moc, sprzeczność wypowiadanych słów w towarzystwie to tylko niektóre czynniki powodujące to, że kolejny weekend spędzony jest w cichym pokoju z chusteczkami , głupim filmem- z tandetnym humorem , przy którym wszyscy śmieją się do oporu, tylko ja jakoś nie potrafię i nie widzę w tym nic śmiesznego .
|
|
|
|
|
Podążając za martwymi elementami pogubiłam się. Zatraciłam się we własnych wspomnieniach i niedokonanych marzeniach. Dążyłam do Ciebie. Robiłam wszystko, by być przy Tobie. Nawet, gdy Ty już tego nie chciałeś. Patrząc w Twoje oczy nie potrzebowałam nic więcej. Byłeś wyjątkowy, a ja zawsze chciałam być wyjątkowa dla Ciebie, ale jestem zagubioną jednostką, wykrwawiającą się dla siebie i dla Ciebie. Gdy spojrzałam na Twój ból w oczach,widziałam jak powoli Cię tracę. Każde słowo było wyszeptane tak, że nie słyszałam nic. Gdy spojrzałam na Twe usta, które bezsilnie próbowały coś powiedzieć.Zamarłam. Nasze ciała były obce wobec siebie. To co nas łączyło zostało odepchnięte gdzieś w dal.Zostawiło otwartą bliznę w mym ciele, której nie potrafię scalić. Dostrzegam Cię. Więc dlaczego Ty nie dostrzegasz mnie? Jesteś wodą w mych płucach. Straciliśmy siebie. Jestem samotna. Ty jesteś samotny. Wszyscy jesteśmy samotni. Dlatego tak trudno jest żyć.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
