 |
|
może to paranoja, już sama nie wiem co mam robić
|
|
|
|
zabierz ją gdzieś, gdzie wam nic nie trzeba. pokaż, że nie musi umierać, żeby iść do nieba
|
|
|
|
cały czas milczysz, nazwę to monologiem
|
|
|
|
patrz przed siebie, może zauważysz jak mnie nie ma
|
|
|
|
czekam aż deszcz zmyje ludzi z ulic czasem ciężko jest ludzi lubić
|
|
|
|
CIĄGLE PATRZĄ MI NA RĘCE, NIC WIĘCEJ
|
|
|
|
nie chce już widzieć więcej
|
|
|
|
umarłam przez ciebie, chociaż właśnie dla ciebie tak pragnęłam żyć
|
|
|
|
nie myśl, że będziemy mogli cofnąć się, nie
|
|
|
|
nie ma nic już pusto- jesteś jak to rozbite lustro
|
|
|
|
"Próbowałam sobie wmówić, że nic nas nie łączy, ale za każdym razem, gdy był w pobliżu nie mogłam powstrzymać łomotania serca. Wszystkie motyle w brzuchu i ciarki pędzące po moim ciele krzyczały, żebym wpuściła go do siebie." /Katarzyna Wołyniec
|
|
|
|
Dodaj komentarz
