 |
|
Te pretensje o nic. Cokolwiek byś nie zrobił zawsze będzie nie tak. Zawsze komuś nie spodoba się to co robisz. Więc po chuj człowiek ma się starać skoro zawsze i tak zostanie skrytykowany. Żyj jak chcesz. Na własny rachunek , według własnego sumienia. Olej zdanie innych. To przecież nie oni umrą za Ciebie.
|
|
 |
|
Jak można jednocześnie kogoś kochać i no..powiedzmy sobie szczerze...nie za bardzo lubić? Kobiety są dziwne.
|
|
|
|
wiesz, co jest najgorsze? to, że nie potrafię walczyć o to, co kocham. nigdy nie umiałam. nigdy.
|
|
|
|
najbardziej nienawidzę w Tobie tego, że tak cholernie mnie do Ciebie ciągnie.
|
|
|
|
chcę Cię mieć, już na zawsze oddychać Twoją obecnością i patrzeć Twoimi oczyma. czy wymagam tak wiele? to wszystko czego pragnę. spraw bym była szczęśliwa. chociaż przez chwilę.
|
|
|
|
czekałam na Niego całe życie.setki razy wyobrażałam sobie jak przychodzi do mnie i wyznaje mi miłość, to było moje jedyne marzenie. a kiedy się spełniło zrozumiałam, że to uczucie które żywiłam do Niego przez te wszystkie lata wygasło, niczym bańka mydlana przebita przez wiatr..
|
|
|
|
znów mijamy się na mieście, odwracamy wzrok. udajemy, ze się nie znamy tak. nasze serca biją mocniej, a w naszych oczach szklą się łzy. wspomnienia wracają, a jednak duma nie pozwala wyciągnąć ręki.
|
|
|
|
siedziała na tylnim siedzeniu rysując serduszka na zaparowanej szybie, a z jej oczu spływały łzy. a ja ? ja siedziałam i patrzyłam na jej smutne oczy i nie mogłam nic zrobić. pragnęłam ją przytulić, pocałować, powiedzieć jak dużo dla mnie znaczy, ale nie mogłam. Musiałam udawać zimną sukę bez uczuć, żeby jej nie skrzywdzić. tak wiem, chroniłam ją przed cierpieniem odbierając szczęście..
|
|
|
|
Zaczęłam płakać, a on spojrzał swoimi błękitnymi patrzałkami i przytulił mnie czule całując moje łzy. Szeptał do ucha, ze bardzo mnie kocha, a ja coraz bardziej zanosiłam się płaczem, a on mocniej przytulał. Nie to nie był płacz ze szczęścia, ani ze smutku.. To ten rodzaj płaczu bezsilności. Kiedy zdajesz sobie sprawę, że masz przy sobie największy skarb na świecie, a mimo to wiesz, że to spieprzysz i go stracisz. A sama dobrze wiesz jaki to ból stracić kogoś, kogo się kocha nad życie..
|
|
|
|
Wiesz co było najgorsze? że on pragnął mojego szczęścia, chciał chronić mnie przed wszystkim co złe.. on był tym człowiekiem, który w największą burzę przemierzył pół miasta, żeby być przy mnie i trzymać mnie za rękę. Tylko on potrafił przytulic mnie do siebie i zacząć mówić jak bardzo mnie kocha, gdy miałam swoje humorki i wrzeszczałam na cały świat. Tylko on był przy mnie gdy piłam ze znajomymi i całowałam się z pierwszym lepszym chłopakiem.. tylko po to żeby później odprowadzić mnie bezpiecznie do domu. On cały czas mnie kochał, szalał za mną, rozumiesz? Tak cholernie mu na mnie zależało a ja wszystko spieprzyłam raniąc go przy tym niesamowicie.
|
|
|
|
i czasem, przychodzi taki moment w życiu człowieka, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść naprzód. i nieważne jak cholernie by Ci zależało, jak trudne by to było. po prostu trzeba.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
