|
tak cholernie mi ciebie brakuje. ciebie, twojego zapachu, dotyku, słów, obietnic.. tego, jak mówiłeś, że jestem najważniejsza. że chcesz ze mną uciec i nigdy nie wrócić. że jestem całym twoim światem. a ja dałam się na to nabrać, nie pierwszy raz. twierdzisz, że nie chcesz, żebym cierpiała, póki nie możesz być tu, ze mną. ale ja już nie wiem w co mam wierzyć. z drugiej strony, kiedy tu wrócisz, znów zjebiesz mi całe życie. zniszczysz związek, odbierzesz przyjaciół, sprawisz, że będę uzależniona tylko od ciebie, że tylko ty będziesz mi potrzebny. potem odejdziesz. a kiedy zacznie mi się układać, znów napiszesz, wytłumaczysz mi wszystko, uwierzę ci, znów wrócisz.. i tak w kółko. a ja dalej jestem tą samą, zakochaną idiotką, która całe życie uzależniła od ciebie. więc proszę, albo chodź i zostań, albo wynieś się z mojego życia na zawsze, i już nigdy nie wracaj. i nigdy, przenigdy nie mów "kocham" jeśli nie jesteś tego pewny. to zbyt wielkie słowa, by rzucać je na wiatr.
|
Dodaj komentarz
