|
Tak naprawdę nie wiem po co mi to było. Życie za wszelką cenę tym co było, albo w sumie tym co nigdy nie przyszło, przecież większość siedziała wyłącznie w mojej głowie. Wmawiałam sobie szczęście, a tak naprawdę każdego dnia spadałam w dół, aż z impetem uderzyłam o ziemię. Zabawne prawda? To co miało mnie uskrzydlać prawie mnie zabiło, a ja przez dłuższy czas niczego nie zauważyłam. Miłość oślepia i otępia. Przekonałam się o tym na własnej skórze tak bardzo, że nie wiem czy nadal chciałabym jeszcze się zakochać. / napisana
|
Dodaj komentarz
he.is.my.hope:
Upragniona stabilizacja...Chyba nie tak ją sobie wyobrażałyśmy. Cieszę się,że u Ciebie jest trochę lepiej. Oby kolejne dni przyniosły Ci jeszcze dużo pięknych i odnawiających chwil :* Dziękuję za wszystko.
