|
Minelo 10 miesiecy, wydarzylo sie tak wiele, a w rzeczywistosci nie zmienilo sie nic. Dochodzi koniec roku a moge jedynie powiedziec ze przezylam o wiele wiecej rozczarowan niz w tamtym roku. Nie boje sie juz jutra, nauczylam godzic sie ze swoim zyciem. Nie boli mnie ze znow ktos odszedl, czy to byla krotka znajomosc czy przyjazn trwajaca ponad 10 lat. Nadal choruje, fakt. Nauczylam sie z tym zyc, a jeszcze bardziej to ukrywac. Umiem juz tlumaczyc sie z tych roznych symptomow. Glodowki na przemian z napadami bulimi juz nie sa takie straszne jak 2 lata temu. Nie boje sie ciebie depresjo, ale wiedz ze cie nienawidze. Jesli kiedys choc na moment odejdziesz, nie wracaj znow tak szybko, daj mi sie nacieszyc Jego blekitnymi oczami, Jego usmiechem. Daj mi odwzajemnic ten usmiech. Daj mi pbyc szczesliwa u Jego boku dluzej niz jeden dzien, prosze. /dziewczynazdepresja
|
Dodaj komentarz
