Mówi się, że milczenie jest złotem, a mowa srebrem… Czy jakoś tak. Nigdy nie dbałem o to, w jakim kierunku i jakie słowa wypowiadałem. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem, co ślina mi na język przyniesie. Będąc nastolatkiem nie mówiłem – krzyczałem. Krzyczałem na rodziców, na przyjaciół, na kolegów z boiska. Buntowałem się słowami. Gdy już dorosłem i stałem się odpowiedzialnym za swoje życie mężczyzną – zacząłem panować nad swoimi emocjami, kontrolowałem słowa, które wypowiadałem. A gdy stałem się odpowiedzialnym za dwa życia – zamilkłem. Milczenie jest złotem, a w Piekle potrzebne jest nam owe złoto.// Magda Wasielewska //

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!