Wszys­tko spro­wadza się do li­nii. Li­nia me­ty na końcu stażu, cze­kanie w ko­lej­ce do szan­sy na ope­rację. I wreszcie, naj­ważniej­sza, li­nia od­dzielająca ciebie od ludzi, z który­mi pra­cujesz. Nie dob­rze jest się zbyt spoufa­lać, za­wierać przy­jaźni. Pot­rzeb­ne się gra­nice między tobą i resztą świata. In­ni ludzie są zbyt zag­matwa­ni. Wszys­tko spro­wadza się do li­nii. Ry­sowa­nie li­nii na pias­ku i mod­le­nie się, żeby nikt ich nie przek­roczył. [...] W pew­nym mo­men­cie mu­sisz podjąć de­cyzję. Gra­nice nie od­dzielają in­nych ludzi od ciebie. One od­gradzają ciebie. Nasze życie jest pokręco­ne. Tak już zos­ta­liśmy stworze­ni. Więc możesz mar­no­wać czas na ry­sowa­niu gra­nic, al­bo możesz żyć, przek­raczając je. Ale niektóre gra­nice... są zbyt niebez­pie­czne, by je przek­raczać. Jed­nak, jeśli od­ważysz się za­ryzy­kować, wi­dok po dru­giej stro­nie jest spek­ta­kular­ny.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!