|
To chore. Każdego dnia, budzę się z nadzieją. Z nadzieją na lepsze jutro. Z nadzieją na lepsze życie. Z nadzieją, że pojawi się ktoś, kto będzie na tyle odważny, aby podjąć się mojego trudnego charakteru. Budzę się z nadzieją na bycie szczęśliwą. Budzę się z nadzieją odejścia tych wszystkich zmartwień i problemów, z którymi się borykam. Wiem, że jestem głupia i naiwna trzymając się takiej postawy, bo przecież w głowie zakodowane mam coś zupełnie innego, ale czy to źle? Czy to źle, że budzę się z nadzieją? Dla jednych, nadzieja jest matką głupich, dla drugich umiera ostatnia, a mnie utrzymuje przy życiu.
|
Dodaj komentarz
