Ta rozprzestrzeniająca się we krwi pustka, rozsiana niczym wirus.Bezdech wywołany wielkim bólem, który nie daje mi szansy na oddech.Nie umiem poradzić sobie z tym uczuciem, to mnie niszczy, rozdrabnia mnie na kawałki by potem zostawić mnie miękką.Nie potrafię dopuścić do siebie prawdy, bo gdy to zrobię moje serce może tego nie wytrzymać.Tak bardzo boje się życia.Zmienia mnie w słabą istotę, czerpiąc wszystko co najlepsze, a zostawiając tylko narastający ból.Wolałabym nic nie pamiętać...zapomnieć o Tobie, żyć tak jakbyś nigdy nie istniał.Potrzebuję pomocy, tak bardzo jej kurwa potrzebuję.Inaczej nie będzie już kogo miało ranić życie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!