|
Pamiętam, kiedy byłam małą dziewczynką i wierzyłam w bajki, marzyłam o tym jakie będzie moje życie. Biała sukienka, książę z bajki, który zaniesie mnie do zamku na wzgórzu. Leżałam w nocy w łóżku, zamykałam oczy i całkowicie i niezaprzeczalnie w to wierzyłam. Święty Mikołaj, Zębowa Wróżka – byli na wyciągnięcie ręki, Ostatecznie dorastam. Pewnego dnia otworzyłam oczy, a bajki zniknęły. Większość ludzi zamienia je na rzeczy i ludzi, którym mogą ufać, ale rzecz w tym, że nie można całkowicie zrezygnować z bajek, bo prawie każdy z nas nadal chowa w sobie iskierkę nadziei, że któregoś dnia otworzy oczy, a to wszystko stanie się rzeczywistością. Pod koniec dnia wiara to zabawna rzecz. Pojawia się, kiedy tak naprawdę tego nie oczekuję. To tak jakbym pewnego dnia odkryła, że baśń może nieco różnić się od moich wyobrażeń. Zamek może nie być zamkiem. I nie jest ważne „długo i szczęśliwie”, ale „szczęśliwie teraz”
|
Dodaj komentarz
