Teraz boję się najbardziej. Czuję się, jakby jakaś niewidzialna ręka kolejno podstawiała mi drewniane klocki, po których się wspinam. Jestem jak mała figurka podążająca po przewracającej się wieży od jednego złego ruchu.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!