Jes­tem niczym czar­ny pokój bez światła, Je­dynie w niewiel­kiej dziur­ce od klucza, Mogę doj­rzeć drob­ne pro­mienie słońca, Które rozświet­lają ten mrok, przez uchy­lone drzwi, które przez la­ta od­najdu­je w so­bie .. Wle­wa się nieus­tannie od­ro­bina nadziei ..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!