|
Znaliśmy się od 5 lat. Podobał mi się od 2. Zaczęliśmy chodzić. Jeden sms, a znaczył tak wiele... Szczęśliwa ? mało powiedziane. Byłam najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Zazdrość koleżanek nic mnie nie obchodziła. Chodziłam z njlepszym chłopakiem w klasie. Ja, zakompleksiona po uszy. To było coś. Chodziłam z nim i tylko to się dla mnie liczyło. Nikt więcej. Niestety jego najlepszy kolega nie potrafił zaakceptować tego, że to jego kolega ze mną chodzi, a nie on. Dałam się jak idiotka. Nabrałam się na jego tanie chwyty. On się o tym dowiedział. Nie było za miło. Rozstaliśmy się. Tyle łez. No cóż, to była moja wina. Tylko moja... Rozpoczęcie roku szkolnego. Nerwy. Nie było nawet "cześć". Pierwsze 2 tygodnie; istny koszmar. Później było lepiej. Podrywy. w dalszym ciągu widzę zazdrość w jego oczach, kiedy rozmawiam z "tym kolegą". Jeszcze będziemy razem. :)
|
Dodaj komentarz
