|
'Wybacz mi... Znowu zajebałem!" "Wiem, że znowu zajebałeś, jesteś zwyczajnym gnojem!" Łzy ciekły mi po policzkach. "Bibi proszę... Nie dam sobie bez Ciebie rady!" "A co mnie to obchodzi! Na wieczór umiesz trafić do barku, ale do domu już nie? Jesteś dzieciakiem, dzieciakiem, słyszysz?" Teraz płakał i on. Zmieszałam się, nie chciałam go krzywdzić, ale on krzywdził mnie o wiele bardziej. ""Nie chcę byś więcej na mnie patrzyła w ten sposób, zmienię się." Parsknęłam delikatnie śmiechem. "Mam jakiś replay w uszach, powiedziałeś, że się zmienisz? Weź już przestań. Dorośnij do życia." Chwycił mnie za dłonie, przyciągnął do siebie i przytulił tak mocno, że nie mogłam się wyrwać. "Wiesz, ze bez Ciebie jestem niczym. Tylko przy Tobie jakoś odżyłem, wiesz, jaki kiedyś byłem. Nie dam sobie rady, wrócę do tego, jeśli mnie zostawisz..." Wróciła przeszłość. Nie mogłam go tak zostawić. "Idź do domu. Muszę być trochę sama. "Kocham..." - wyszeptał. "Jak wyżej." - odpowiedziałam.
|
Dodaj komentarz
