|
cz.1 Wiesz, mam już dość czekania i naprawdę nie mam już siły. Czekanie, gdy nie ma się ani odrobiny pewności, że się doczekasz, sprawia ogromny ból, a przecież ja już długo czekam, ciągle czekam. Na Ciebie, na to kiedy napiszesz, czy w ogóle jeszcze odezwiesz się. Czekam na Twoją tęsknotę i dojrzalszą miłość. Czekam na Ciebie, obecnego w moim życiu. Wiesz przecież, że jesteś dla mnie ważny i bardzo chciałabym się doczekać tego wszystkiego, o czym marzę, ale wiem też, że jestem ogromnie już zmęczona i chciałabym żeby już wszystko było jasne, żebym nie musiała trwać już w tym zawieszeniu, żeby to wszystko, co się dzieje, już się skończyło, jakkolwiek, ale skończyło. Nie chcę już dalej czekać, ale nie wiem, co uczynić, aby tego nie robić. Czekanie na Ciebie sprawia, że czuję się niczym spięta w kajdany czy zakneblowana w grube sznury, i nie mogę ruszyć w żadnym kierunku. Tkwię ciągle w tym samym miejscu na wypadek, gdybyś się odnalazł i zechciał wrócić, a żebyś się znowu nie zgubił.
|
Dodaj komentarz
