|
spotykam ich, patrzą się, ślinią... uciekam, stojąc. Na twarzy mam uśmiech, przytakuje rytmicznie raz po raz, niech myślą i widzą, może i czują? Czas mierze w mililitrach, miligramach, już dużo go upłynęło, usypało. Spotykam go... taki nieświadomy, klarowny, dobry, jak z ruchomego obrazka - ideał mas. Docenia mnie, troszczy się, dba... a przecież to dopiero 50ml czasu za nami, przecież ja nie chce nas, go, męża. Zgubie i stracę go, jeszcze tej nocy, następnej będę żałować, bo znowu spotkam ich, sliniących, ochydnych... Chyba polano kolejne 50ml czasu, gorzkiego i zimnego czasu, takiego, jak lubie - nie popijam, zagryzam czymś kwaśnym. On dalej jest, jeszcze. Po kolejnych mililitrach mam jego serce na dłoni. Ciepłe, duże, chyba jeszcze bije... ostatnie dźwięki tonów sieją skrzepliną. Tak, to koniec, oddaje, to Twoje...
|
Dodaj komentarz
