|
Wiesz, co najbardziej boli? Iść w to samo miejsce, ale bez tych samych ludzi. Wracać do tamtych dni, kiedy Ci zależało... I wiesz zależy mi nadal. Mimo, że Ciebie już nie ma ze mną, wciąż żyjesz we mnie. W moim sercu. W naszych ciałach płynęła ta sama krew, w czystych gestach istniała siła. Ty nią jesteś. Jesteś moją siłą i mimo, że teraz jestem życiowym wrakiem za dzień, miesiąc może kilka lat stanę na nogi i znów będę małym dzieckiem w Twoich szklanych oczach. / Marou dla Ojca.
|
Dodaj komentarz
