Siedze w pociagu.Postanowilam na kilka dni wyjechac,myslalam, ze poczuje sie lepiej juz na sama mysl o zmianie otoczenia.A tymczasem widze,ze trudniejsza sprawa od zostania jest tylko odejscie.W gruncie rzeczy nie jest tak latwo jak myslalam odejsc od wszystkiego co nadawalo zyciu sens.Nie ma nic latwego w zaczynaniu od nowa.Nie ma nic latwego w uciekaniu.Jestem niby cialem daleko,od tego wszystkiego,a tak naprawde nie zostawilam tego ani na chwile za soba.Jak przystalo na podrozujacego zabralam bagaz. Nieco inny,bo emocjonalny.W sercu mam Ciebie,a w glowie natlok mysli, ktore nie daja odpoczac nawet na chwile.I ten strach,nieodlaczny towarzysz spowodowany swiadomoscia, ze jestem jeszcze dalej od Ciebie niz zawsze i gdybys jakims cudem zatesknil,albo mnie potrzebowal nie bedzie mnie na miejscu.Ucieczka nie jest wyjsciem,nie sprawia,ze stajesz sie wolna.Prawda jest taka, ze to co boli zabierasz ze soba.Probuje sie wyrwac z tego wiezienia emocji, uczuc i mysli,ale chyba nie potrafie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!