|
CZ.1. Nie wiem dlaczego to robię, to chyba mój egoizm i chęć bycia kimś zupełnie innym niż dotychczas. Znalazłam kogoś kto na chwilę pozwala mi zapomnieć o Tobie. On tak pięknie mówi o mnie i o nas, a ja się boję, po prostu się boję, że kiedyś go zranię, ale mimo wszystko brnę w to coraz dalej. Dotychczas nie było mowy o nowym facecie w moim życiu, a teraz wszystko toczy się tak szybko. On chce o mnie dbać i odmienić mój świat, a ja nie jestem gotowa. W końcu zapytał, co dalej z nami a ja spuściłam głowę w milczeniu. Nie potrafię się zaangażować, nie potrafię kochać, nie czuję tego wszystkiego, co powinnam, bo całe to piękno ulotniło się ze mnie wraz z Twoim odejściem. Mam w sobie ogromną dziurę, ale przy nim udaję, że już dawno udało mi się ją zapchać. Gdy go poznałam myślałam tylko o swoistym układzie, aby sprawiać sobie przyjemność i umilać czas. Nie chciałam niczego więcej, bo stałam się taka zimna, bez uczuć.
|
Dodaj komentarz
he.is.my.hope:
Dziekuje:*dobrze Cie rozumiem.Przezylam cos podobnego.Wiesz,kiedys tez sie spotykalam z chlopakiem zeby zapomniec o poprzednim uczuciu,ktore trwalo dosc dlugo i wlasnie On-osoba od ktorej nic nie oczekiwalam stal sie tym,ktorego teraz uwazam za najwazniejszego,pomimo iz odszedl.Ale pamietam,ze nie bylo latwo,bylo bardzo trudno.On byl obok,a ja w sercu mialam kogos innego.Widzialam w Nim wiele fajnych cech,ale to nie sprawilo ze Go nagle pokochalam.Pamietam jak bardzo sie balam zeby Go nie skrzywdzic,jak czulam sie czasem bardziej samotna niz wtedy kiedy bylam sama,bo czulam ze robie cos wbrew sobie.On chcial czegos wiecej,a ja nie bylam gotowa.Zaryzykowalam i pozwolilam mu mnie prowadzic,choc watpliwosci i lek mnie nie opuszczaly.Nie wiem kiedy to sie stalo,ale wlasnie Jego zaczelam traktowac jako tego jedynego i wiem,ze gdyby nie odszedl to teraz pewnie calkiem bylabym w Nim rozkochana.Milosc przychodzi powoli.Moze byc roznie,moze nic nie wyjsc,ale daj sobie szanse:)Cuda sa w drodze:)
