Część VII byli dla siebie stworzeni on by życie oddał za nią nie odchodził od niej w cale trzymał jej dłoń usnął tak gdy obudził się nad ranem poznał prawdy gorzkiej smak już odeszła stąd na zawsze już wygasła nadzieja on stał nad nią i krzyczał nie zostawiaj mnie tera nie znasz dnia i godziny powiedz, czym zawiniła może tym, że kochała może tym, że marzyła jeszcze w ten sam dzień, kiedy on się nie mógł pozbierać dręczyły go wciąż myśli, co ma robić teraz pętle zawinął na szyi chciał być tam gdzie była ona chwile później byli razem TAK BARDZO JĄ KOCHAŁ.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!