|
CZ.1 Jestem. Tyle tylko mogę powiedzieć. Siedzę tu pomiędzy przeszłością,a utraconą przyszłością i nie wiem co dalej ze swoim życiem zrobić. W sumie straciłam wszystkie siły, chęci i miłość do życia. Cholera to chore i niesprawiedliwe, że odejście jednego człowieka sprawia, że nie zauważamy i nie doceniamy obecności wielu innych, którzy przecież zawsze byli przy nas, są teraz pomimo tego jak jest źle, będą bez względu na to co nas czeka i nigdy nas nie opuszczą. No sama powiedz, usiądż i pomyśl : Kiedy ostatni raz powiedziałaś rodzicom, że ich kochasz? Kiedy tak zwyczajnie, odsunęłaś choć na moment to co Cię boli i spędziłaś ze swoją rodziną czas? Tak zwyczajnie - jak kiedyś nim On odszedł z Twojego życia, zanim zamieniłaś normalne życie na cztery ściany swojego pokoju. Kiedy ostatni raz będąc wśród swoich przyjaciół, dałaś z siebie coś więcej niż tylko swoją obecność ciałem,bo o duchu już nie ma mowy? No właśnie kiedy? Siedzisz i przypominasz sobie, że dawno.
|
Dodaj komentarz
