(...) powiedział cicho: „Kocham cię”. A ja odpowiedziałam... Och... było mi tak przykro z jego powodu, ale nie mogłam mu ofiarować nic innego, rozumiesz? (...) Bo on był dla mnie naprawdę kimś wyjątkowym, lecz... po prostu czułam, że w każdej chwili mógł się pojawić ktoś inny i to byłby prawdziwy wybuch, po którym odleciałabym daleko i wylądowałabym... w sąsiednim domu albo na innej planecie, albo gdziekolwiek indziej. Przy pierwszym podmuchu wiatru. Nie chciałam go ranić. /M.B/

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!