|
[1] Myliłam się mówiąc, że nie chcę miłości, że nie jest potrzebna mi do życia. Tyle czasu przed tym uciekałam, nie chciałam kochać, w sumie nic nie chciałam. Każdego starałam się odpychać od siebie, wiedziałam jak potrafię ranić. Tylko do niego miałam pewność, że nie zranię, ale to już było, to minęło. Byłam pewna, że to uczucie więcej nie powróci. Wpadali mi w oko różni mężczyźni, ale to były chwilowe zauroczenia, zostawiałam w ich życiu burdel, raniłam, tak nie oni tylko ja. Dziwne? Ja myślę, że nie koniecznie. Miałam obrzydzenie do płci męskiej. W tamtym czasie też poznałam fajnego chłopaka, w fajny sposób poznałam go razem z przyjaciółką, jednak nic nie chciałam, w przeciwieństwie do niego. Odpychałam, miałam go w dupie. W końcu dał sobie spokój. A dziś, po roku czasu? Dziś jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie w momencie gdy go widzę, gdy pisze czy mówi do mnie "kochanie", gdy całuje, a w szczególności gdy przytula.
|
Dodaj komentarz
