|
siedząc na środku pokoju i wywalając wszystko po kolei z szaf w celu zrobienia generalnego porządku z pomiędzy ubrań wylatuje ten mały cholerny kartonik ze zdjęciami. patrząc na nie zrozumiałam, że tak na prawdę nie pamiętam Jego sylwetki, Jego głosu, tego, jak trzymał fajkę czy jak mówił 'młoda damo' w moim kierunku.. po siedmiu latach nie pamiętam nic, co by mogło mi o nim przypominać. i ta pustka jest najboleśniejsza. najważniejsza osoba w Twoim życiu odeszła a Ty po siedmiu latach jesteś w stanie tylko powiedzieć jak miał na imię i co lubił, nie możesz opisać jego barwy głosu, stylu chodzenia czy zapachu skóry. nic. / maniia
|
Dodaj komentarz
briefly:
nie do końca się zgadzam.. po 9 latach pamiętam wszystko, to jak się uśmiechał, jak brzmiał Jego głos, co najbardziej lubił a co nie, jak wyglądały Jego oczy gdy był szczęśliwy albo smutny, jak martwiąc się marszczył brwi, pamiętam jak ciepłe były Jego uściski i jak mocno podbudowywało każde słowo, gdybym tylko mogła byłabym w stanie idealnie Go odtworzyć :) ale prawdą jest, że ta pustka, którą po sobie zostawił jest najgorszym koszmarem... trzymaj się! :)
