|
Cz.II 'Powiedziała Jej: 'Nie ruszaj się stamtąd' i się rozłączyła. Musiała szybko coś zrobić. Wybiegła z domu i zaczęła dzwonić do Niego. Miała Jego numer, choć On nie miał pojęcia o Jej istnieniu. Odebrał. Zaczęła mówić, że przez Niego zaraz może stać się coś strasznego. Wiedziała w jakim stanie jest Jej przyjaciółka. Ciągle biegła w stronę Jego ulicy. Zaczęła do Niego krzyczeć, żeby coś zrobił. On był pewny, że ktoś robi sobie żarty. Wbiegła do Jego klatki i nakazała Mu wyjść, bo nie miała pojęcia, gdzie dokładnie mieszka. Wyszedł. Zobaczył nieznajomą, młodszą dziewczynę. Widział przerażenie w Jej oczach. Zaczął wierzyć. Wszystko Mu dokładnie powiedziała, gdy jechali w miejsce, gdzie była Ona. Dotarli. Wszędzie ciemno, nie widać Jej. Usłyszeli szloch. Podbiegli do Niej. Była w stanie tragicznym. Miała na sobie koszulkę i spodenki, cała przemarznięta. Zwijała się z płaczu. Spędziła już tam kilka godzin, więc oczy zdążyły Jej spuchnąć, a usta zsinieć.'
|
Dodaj komentarz
