|
Gubię się. Brakuje mi powietrza. Czuję, jakby ktoś zamknął mi drzwi przed nosem. Byłam tak blisko jego serca, już prawie je miałam. Czułam zapach miłości, oczami wyobraźni widziałam nasze wspólne szczęście, wymarzoną przyszłość. I wtedy zostałam pozbawiona złudzeń. odebrano mi marzenia. Najgorsza kara. / sercowyprokurator
|
Dodaj komentarz
