|
[2] Nie mieliśmy swojej ławki pod blokiem, bo żadne z nas w nim nie mieszkało, ale gdy będziesz przechodził koło jakiejś stwierdzisz, że chciałbyś usiąść tam ze mną. Będziesz co kilka dni oglądać nasze zdjęcia, będziesz chciał odtworzyć każdą z tamtych chwil. Będziesz chciał cofnąć czas, żeby móc przeżyć to jeszcze raz albo zatrzymać go i trwać w tym w nieskończone. Robiąc sobie herbatę, odwrócisz się, żeby zapytać jaką ja chcę, ale w trakcie odwracania przypomnisz sobie, że nikt tam nie siedzi. Przypadkiem wpadnie Ci w ręce mój sweter, który zostawiłam u Ciebie. Wtedy zdasz sobie sprawę, że nie dasz tak dłużej rady. Wsiądziesz do samochodu i przyjedziesz do mnie. Wiesz co zrobię, gdy otworzę drzwi? Rzucę Ci się na szyję i opowiem, jak puste dni były bez Ciebie i jak bardzo tęskniłam. / rispettare
|
Dodaj komentarz
