|
Czułam na przekrwionych ustach słone łzy, które spływały leniwie po policzkach. Moje włosy powiewały lekko na wietrze, a ja bezradnie stałam w miejscu nie mogąc otrząsnąć się po ostatnich wydarzeniach. Cała drżałam z zimna, a na ciele pojawiła się gęsia skórka przeszywająca moje zsiniałe ciało. Słońce wyszło zza chmur oświetlając bladą, rozgoryczoną twarz. Wiatr otulał mnie swoimi chłodnymi powiewami. Zaczęłam biec na pobliską łąkę, próbując uciec od tego całego nieszczęścia. Nikt nie był w stanie mi pomóc, nawet ja sama. To wszystko zaczęło kumulować się w mojej psychice niszcząc mnie. Cholernie mnie niszcząc. Tak powoli, boleśnie, paraliżując każdy zakamarek. Zaczęłam żyć w świecie chorym psychicznie, do którego stworzenia przyczyniły się wszystkie otaczające mnie negatywy. Tak doszczętnie zabijałam sama siebie. Już nigdy nie odnajdę swojego szczęścia, to nieodwracalne.
|
Dodaj komentarz
