|
mówimy, że się nienawidzimy, nie chcemy siebie znać i tak naprawdę nigdy się nie kochaliśmy. ale wystarczy, że zetkniemy się wzrokiem na korytarzy, pasach czy chodniku. tylko my wiemy, ile naprawdę nas łączyło. jak podczas nocnych rozmów rozśmieszałeś mnie do łez opowiadaniami robiącymi z ciebie głupka ale wiedziałeś, że tylko to poprawi mi humor. w naszych oczach widać każdy problem, który przepłakaliśmy razem, każdą trudną sytuację kiedy życie wystawiało nasze zaufanie na próbę, ale zawsze dawaliśmy radę. wierzyliśmy do samego końca i chociaż obydwoje udajemy, że się nie znamy dobrze wiemy, że nadal jesteśmy dla siebie bliscy. i to jest chyba najpiękniejsze, mimo wszystko.
|
Dodaj komentarz
