|
Part I: był kiedyś obok mnie człowiek, który gładził mnie po głowie gdy pijana leżałam u niego w aucie i narzekałam, na to jak bardzo jestem nieidealna. nic nie mówił, milczał, bo większa ilość słów była zbędna. czułam się wtedy chujowo, chociaż jego dotyk całkowicie zaprzeczał moim neurozom. niezależnie od sytuacji mówił, że nikt inny nie był bliżej perfekcji niż ja. uśmiechał się w ten swój sposób, zazwyczaj rozładowywał napięcie głupim żartem. ale w momencie załamania siedział, nie odezwał się, pozwalał na wyciek łez oraz tych wszystkich wyrazów. z każdą łzą trzeźwiałam bardziej, w momencie gdy miałam dość bycia ofiarą, podniosłam się z jego kolan i poprosiłam o chusteczki.
|
Dodaj komentarz
