|
(1)Otwieram oczy jak co rano, taki odruch, bo najchętniej bym tego nie robiła. Nie muszę sprawdzać która godzina, pewnie coś koło 9 albo 10, nie ważne, i tak nie ważne o której wstanę będzie źle, a bynajmniej moja mama może wiele na ten temat powiedzieć. Przecieram jak zawsze twarz, to nic nie daje. Nadal brak mi sił żeby wstać. Powinnam być wypoczęta prawda? A mnie męczy już wstawanie. Nie mam pracy ani szkoły, po prostu wstanę bez napiętego grafiku. Ubiorę się w cokolwiek, zjem cokolwiek albo i nie i wypiję cokolwiek. Odpękam domowe obowiązki i koniec. Cały plan dnia wykonany do południa. Godzina 13 a ja marzę o powrocie do łóżka. Ale zamiast tego naklejam sztuczny uśmiech na twarz, poprawię włosy i mogę wyjść. Nie mam konkretnego celu, i tak wyląduje w tym samym miejscu. Wracam. Mogę ściągnąć sztuczny uśmiech, jeszcze tylko chwilę poudaję na fejsie, że jest okej, bo przecież to takie normalne. 23 to dobry czas na prysznic. Znów płacze. Przebiorę się w dres, zwinę w kulkę pod kołdrą.
|
Dodaj komentarz
