|
cz.2Kiedyś? Najebana o 3 rano dzwoniłam, że nie wiem czy uda mi się wrócić do domu a on kazał mi się nie ruszać z klubu ze słowami ' zaraz będę mały wariacie'. Nie dał powiedzieć na mój temat złego słowa, był czuły i kochany. Przed każdą moją imprezą mówił 'jak już bedziesz chciala jechac do domu, dzwon po mnie, nie chce zeby coś Ci się stało', kiedy kiedyś wyłączyłam na imprezie telefon rano dostałam gorszą reprymendę niż od rodziców razem wziętych, że się martwił, że nie spał. Zawsze kiedy było mi smutno lub byłam wściekła do tego stopnia, że nie wiedziałam co ze sobą robić, zawsze dzwoniłam do niego, bo nic prócz jego głosu nie dawało mi takiego ukojenia. Często w rozmowach o nim z moją przyjaciółką, łapię się na tym, że nazywam go 'mój'. A przecież nim nie jest.... i nie wiem czy wgl jeszcze nasze relacje chodź w połowie kiedykolwiek będą takie jakie były jeszcze niedawno./kokaiina
|
Dodaj komentarz
