|
A po pewnym czasie, gdy kładłam się do łóżka ze słuchawkami w uszach, już nie miałam nawet siły płakać.Ale nie znaczyło to że zapomniałam. Niee. Znaczyło to że już nie mam siły by to ciągnąć, że tak bardzo kocham i nie mogę dłużej z tym żyć. Serce bolało tak mocno, nie dając o sobie zapomnieć. Codziennie przeżywałam tortury mijając cię na korytarzu i próbując nie dać po sobie pozna że przez ten rok wypaliłam się. Nie zostało po mnie nic prócz zwykłej cielesnej powłoki. Za słaba na życie, za silna na śmierć
|
Dodaj komentarz
