|
Będąc dzisiaj w operze moim ulubionym momentem był nacisk na strach dziecka. Na jego serce i na to co czuję. Wtedy powiedziano dość donośnym głosem "PRZYPOMNIJMY SOBIE TO KIEDY BYLIŚMY DZIEĆMI I CO CZULIŚMY" . Automatycznie pojawiło mi się wszystko przed oczami. Byłam wtedy dziwnym dzieckiem, bez kolegów, koleżanek. Nikt mnie w klasie nie lubił. Byłam grzeczna i miła ale chyba jak na ten świat za miła. Już nawet w przedszkolu liczyło się to co masz. Ja z zwykłą lalką jedną kanapą i jakąś lampą do tego nie miałam zbyt wiele w przeciwieństwie do tych wszystkich słodkich dziewczynek z całą garderobą i domem dla lalek. Ale wtedy mi to nie przeszkadzało. Zawsze bawiłam się sama przez to też gadając sama do siebie. Dlatego też przedszkola nie wspominam dobrze. Potem poszłam do podstawówki. Wszystko było na tych samym zasadach,lecz z dnia na dzień uczyłam się coraz więcej jak postępować z ludzmi. Dzisiaj jest lepiej,mam nawet kilku przyjaciół lecz nigdy nie zapomnę tego co było wcześniej /m.i
|
Dodaj komentarz
