życie to nie teatr, to nie przedstawienie miałam nadzieje że coś w nim zmienie jednak znowu okazałam się na naiwną małolatą on myślał ze może pomiatć mną jak szmatą ale chyba tak nie było bo jakieś uczucie w nim tkwiło bałam się że kontakt z nim stracę że go nigdy nie zobaczę widzę go częściej niż myślałam kiedyś z nim inaczej rozmawiałam teraz też się jak kumple porozumiewamy jednak tamatów do rozmów nie mamy gdy byliśmy sami było milczenie, słow nam brakowało kiedys było ich za dużo dlatego tak się stało ale wierzę że to wszystko można naprawić choć tak byłoby najlepiej nie możemy tego tak zostawić

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!